Την Τετάρτη 8 του Ιούλη γενική απεργία για τη στήριξη του αγώνα των ιθαγενών στην Αμαζονία
Η λαϊκή οργή φουντώνει στο Περού
Κορυφώνεται και πάλι η ένταση στο Περού μετά από τη δολοφονία του αγρότη Γκρεγκόριο Μεντόσα, στις 2 του Ιούλη, από σφαίρα αστυνομικού στη διάρκεια βίαιων συγκρούσεων μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών δυνάμεων, στο πλαίσιο της γενικής απεργίας που ξεκίνησε στις 25 του Ιούνη στην επαρχία Τσουμπιβίλκας της νότιας περιοχής του Κούσκο. Με την απεργία οι ιθαγενείς αγρότες της περιοχής απαιτούν την απομάκρυνση πολυεθνικών εταιρειών εξόρυξης, η δραστηριότητα των οποίων μολύνει τα νερά και τα εδάφη τους. Να πούμε εδώ ότι το 60% της περουβιανής Αμαζονίας βρίσκεται στο έλεος της εμπορικής υπερεκμετάλλευσης, καθώς πετρελαϊκές πολυεθνικές εταιρείες και εταιρείες υδρογονανθράκων, όπως η αγγλο-γαλλική «Perenco», και οι βορειοαμερικανικές «ConocoPhillips» και «Tatisma Energy», «αλωνίζουν» στην περιοχή.
Οι παραπάνω συγκρούσεις αναβιώνουν τις εντάσεις, ενώ είχε επιτευχθεί μία σχετική ηρεμία τις τελευταίες βδομάδες, μετά τα αιματηρά επεισόδια στη βόρεια ζώνη της Αμαζονίας, την Μπάγκουα, όπου στις 5 του περασμένου Ιούνη είχαν σκοτωθεί 34 άτομα.
Να θυμίσουμε ότι για μήνες, συγκεκριμένα από τον Απρίλη και μέχρι την παραπάνω ημερομηνία, οι ιθαγενείς αγρότες διεκδικούσαν ειρηνικά το δικαίωμά τους να συζητήσει μαζί τους η κυβέρνηση τα νομοθετικά διατάγματα που θα τους έπλητταν, αφού μέσω των διαταγμάτων αυτών επιταχύνεται η καταστροφή της περιοχής του Αμαζονίου. Τα δύο επίμαχα διατάγματα (1090 και 1064) είχαν υιοθετηθεί από την κυβέρνηση Γκαρσία ώστε να προσαρμοστεί η περουβιανή νομοθεσία στη Συνθήκη Ελεύθερου Εμπορίου με τις ΗΠΑ και οι ιθαγενείς αντιτάχθηκαν σε αυτά καθώς άνοιγαν διάπλατα τις πόρτες στην πώληση των προγονικών τους εδαφών στις πολυεθνικές εταιρείες. Ο Πρόεδρος, Αλαν Γκαρσία, αναγκάστηκε, τελικά, να αποσύρει τα δύο επίμαχα διατάγματα μετά από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των ιθαγενών, που αντιμετωπίστηκαν πολύ βίαια από τις αστυνομικές δυνάμεις, ενώ είχαν ως συνέπεια την παραίτηση (όχι άμεση) του πρωθυπουργού, Γιεούνταϊ Σιμόν, και της υπουργού Εσωτερικών, Μερσέντες Καμπανίγια.
«Ο αβάσιμος ισχυρισμός για διεθνή συνωμοσία που παρακινεί τις κινητοποιήσεις, η στρατιωτικοποίηση των περιοχών των εξεγερμένων ιθαγενών, οι κατηγορίες προς τους ιθαγενείς για γενοκτονία και εξτρεμισμό, ώστε να αποσιωπηθούν οι παρατυπίες στη βίαιη αστυνομική καταστολή που διέταξε η κυβέρνηση, οι διωγμοί των ηγετών του Συνδέσμου των Ιθαγενών Λαών του Περουβιάνικου Δάσους (AIDESEP) με επικεφαλής τον Αλμπέρτο Πισάνγκο, η ρητή διαταγή για πιο σκληρή συμπεριφορά των κατασταλτικών δυνάμεων στην "επιβολή της τάξης" και η ακύρωση της άδειας του ραδιοφωνικού σταθμού "Η φωνή της Ουτκουμπάμπα" (επαρχία στην περιοχή του Αμαζονίου) συγκροτούν την εικόνα της κυβέρνησης. Αποδεικνύουν το δουλοπρεπή ζήλο ενός Προέδρου που, τυφλός στις υπαγορεύσεις των πολυεθνικών, φοβούμενος την προέλαση των λαϊκών αγώνων και των απελευθερωτικών κινημάτων στη Λατινική Αμερική, οδηγεί τη χώρα στη δίνη της καταστολής ενάντια σε ό,τι σημαίνει αντιπολίτευση, είτε πολιτική είτε κοινωνική, συμπεριφορά χαρακτηριστική μιας αυταρχικής κυβέρνησης που πέρασε σε μία επικίνδυνη φάση άμεσης φασιστικοποίησης. Παίζεται η επιβίωση ενός υπέργηρου συστήματος που βρίσκεται σε κρίση και που απορρίπτεται από την πλειοψηφία του λαού», διαβάσαμε στην ιστοσελίδα του Περουβιάνικου Κομμουνιστικού Κόμματος.
Αλληλεγγύη από το λαϊκό κίνημα
Στο μεταξύ, οι κινητοποιήσεις των ιθαγενών και η άγρια καταστολή τους οδήγησαν σε εξάπλωση των κινητοποιήσεων και σε άλλες περιοχές, αλλά και γενικότερα του μαζικού, λαϊκού κινήματος. Ακόμα πριν από τη δολοφονία του αγρότη Μεντόσα, η αντιπρόεδρος του AIDESEP, Ντάισι Σαπάτα (ο πρόεδρος Αλμπέρτο Πισάνγκο αναγκάστηκε να ζητήσει άσυλο στη Νικαράγουα), ευχαριστώντας δημόσια για τη στήριξη που δέχτηκαν από ολόκληρη τη χώρα, απαίτησε να αποσυρθούν άλλα εφτά διατάγματα, που απορρίπτει το κίνημα των ιθαγενών, όπως επίσης την άρση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης και της απαγόρευσης της κυκλοφορίας στην περιοχή της Μπάγκουα. Σε αντίθετη περίπτωση, είχε προειδοποιήσει, θα συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις με κλείσιμο δρόμων και δεν πρόκειται να καταλαγιάσει η ένταση που απλώθηκε στην ευρύτερη περιοχή του Αμαζονίου. Οπως και έγινε. Διάφορες εθνότητες ιθαγενών συνεχίζουν με απεργιακές κινητοποιήσεις σε Ταραπότο, Γιουριμάγουας, Πουέμπλο Βερμούδες, Αρεκίπα, Κούσκο και Πούνο.
Ταυτόχρονα, με απόφαση της 7ης Συνέλευσης της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργαζομένων του Περού (CGTP) ορίστηκε Μέρα Εθνικής Κινητοποίησης η Τετάρτη 8 του Ιούλη, για τη στήριξη των αιτημάτων των αγροτικών οργανώσεων των ιθαγενών που κήρυξαν απεργία για τις 7, 8 και 9 του Ιούλη, ενώ στηρίζουν και όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις κλάδων που βρίσκονται ήδη σε απεργιακές κινητοποιήσεις, όπως, στα μέσα μεταφοράς και τα ταξί, που παρέλυσαν την πρωτεύουσα Λίμα στις 30 του Ιούνη.
Οι εκπρόσωποι της 7ης Συνέλευσης της CGTP δεσμεύτηκαν να προωθήσουν την ενίσχυση των οργανώσεων βάσης και να συμβάλουν στην ευρύτερη ενότητα για την προετοιμασία και πραγματοποίηση μιας γενικής απεργίας σε εθνικό επίπεδο.
Ο Πρόεδρος, Αλαν Γκαρσία, έκανε έκκληση για συμφιλίωση, ωστόσο οι οργανώσεις των ιθαγενών, αλλά και άλλες οργανώσεις του μαζικού λαϊκού κινήματος διατρανώνουν την απόφασή τους να συνεχίσουν τους αγώνες τους όσο η κυβέρνηση συνεχίζει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, της ποινικοποίησης των κοινωνικών αγώνων και των πολιτικών διωγμών.
Αναδημοσίευση από το Ριζοσπάστη
Οποιος έχει υλικό ας το στείλει στο
eleftherosgalaxias@gmail.com
Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009
Τρίτη 30 Ιουνίου 2009
Εκδήλωση με συντρόφους από το Atenco και την Oaxaca (Μεξικό)
Εκδήλωση με συντρόφους από το Atenco και την Oaxaca (Μεξικό)
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3 ΙΟΥΛΗ στις 7.30 μ.μ.
στο πάρκο Ναυαρίνου και Χαριλάου Τρικούπη
(Εξάρχεια)
Εκδήλωση με συντρόφους από το Atenco και την Oaxaca (Μεξικό)Ομιλητές/τριες:
Catalina Gonzalez και Trini Ramirez
από FPDT(από το Μέτωπο των Λαών για την Υπεράσπιση της Γης)
AtencoRuben Valencia,
από VOCAL
(Φωνές της ΟΑΧΑΚΑ για την οικοδόμηση της αυτονομίας και της ελευθερίας)
- Παναττική Ένωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ)
- Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ)
- Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου Αττικής
- Σωματείο Εργαζομένων στις Ταχυμεταφορικές
-Ταχυδρομικές Επιχειρήσεις Νομού Αττικής (ΣΕΤΤΕΑ)
- Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών
Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009
Το οικοσύστημα του Αμαζονίου
Δείτε μια πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση του οικοσυστήματος του Αμαζονίου
στο σύνδεσμο :
http://picasaweb.google.com/eleftherosgalaxias/LRHyfD#slideshow/5351602660019089394
στο σύνδεσμο :
http://picasaweb.google.com/eleftherosgalaxias/LRHyfD#slideshow/5351602660019089394
Σάββατο 20 Ιουνίου 2009
Ο ΑΜΑΖΟΝΙΟΣ ΔΕΝ ΞΕΠΟΥΛΙΕΤΑΙ! ΤΟΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ!
Ενα ενημερωτικό κείμενο του Ελεύθερου Γαλαξία για τα γεγονότα στο Περού.
ΚΑΘΕ ΒΑΡΕΛΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ
Στην επαρχία της Bagua, το ξημέρωμα της 5ης Ιούνη, οι ειδικές δυνάμεις της περουβιανής αστυνομίας προσπάθησαν να διαλύσουν ένα από τα πολλά μπλόκα των αυτοχθόνων λαών του Αμαζονίου, που προσωρινά εμποδίζουν την πρόσβαση των πετρελαιοπαραγωγών εταιριών στο νότιο τμήμα του δάσους. Με σφαίρες, δακρυγόνα και ελικόπτερα, θέλησαν να πιάσουν στον ύπνο τους αγωνιζόμενους ανθρώπους. Όμως αυτοί στάθηκαν σαν τοίχος στη δολοφονική επέλαση. Πολλοί, με μοναδικό όπλο τα γυμνά τους χέρια πάλεψαν και αφόπλισαν τους μπάτσους. Αντιστάθηκαν. Περισσότεροι από 40 ιθαγενείς Awajun και Wambis θανατώθηκαν εκείνο το πρωινό. Περισσότεροι από 100 κρατούνται, πολλοί από αυτούς «εξαφανίστηκαν», πολλοί από αυτούς απήχθηκαν αιμόφυρτοι μέσα από τα νοσοκομεία που μεταφέρθηκαν.Η εξήγηση για τη σφαγή είναι τόσο ωμή όσο και η επίθεση που την προκάλεσε. Η κυβέρνηση του Alan Garcia, υποτελής στις διεθνείς πετρελαιοπαραγωγές εταιρίες και τη συνθήκη ελεύθερου εμπορίου με τις Η.Π.Α., αντικρίζει με τρόμο το μέλλον που της επιφυλάσσει το γοργά αναπτυσσόμενο κίνημα των αυτοχθόνων. Είναι ένα μέλλον στο οποίο τα όνειρα που κάνουν η γάλλο–βρετανική Perenco, η καναδέζικη Petrolifera, η αργεντίνικη PlusPetrol, η ισπανική Repsol, η βραζιλιάνικη Petrobras και άλλες εταιρίες για την λεηλασία του φυσικού πλούτου του Αμαζονίου, συνθλίβεται από την αντίσταση των γηγενών λαών του. Έτσι, το περουβιανό κράτος ορμώμενο από ένα μίγμα πανικού και ζήλου, κατέφυγε στη βία για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των αφεντικών του. Χαρακτηριστικά ο ινδιάνικος συνασπισμός οργανώσεων,COAI, αναφέρει πως « οι θάνατοι στην Bagua είναι μια δικτατορική απάντηση στις 56 μέρες ειρηνικού ινδιάνικου αγώνα, στον υποτιθέμενο διάλογο και στις διαπραγματεύσεις, που πάντοτε καταλήγουν σε σφαίρες και την συνέχιση των πάνω από 500 χρόνων καταπίεσης»
Τα τελευταία τρία χρόνια, η επιτυχία των προσπαθειών για την οικονομική ανάπτυξη του Περού προϋποθέτουν το σάρωμα της αμαζόνειας περιοχής της χώρας. Βάση νέων νομοθετημάτων, οι εταιρίες και η κυβέρνηση μπορούν να καταστρώνουν τα κοινά σχέδια τους χωρίς να ζητούν την συγκατάθεση των τοπικών κοινοτήτων, ενώ οι ιδιώτες, οι εταιρίες, οι έποικοι που εισβάλουν σε ινδιάνικες περιοχές ευνοούνται απροκάλυπτα σε κάθε περίπτωση δικαστικής διαμάχης. Και το κυριότερο? Μειώνεται δραστικά η έκταση του προστατευόμενου δάσους. Κάπου 45 εκατομμύρια εκτάρια (το 60% της περουβιανής ζούγκλας) «απελευθερώνονται» προς χάρη της οικονομικής εκμετάλλευσης. Παράλληλα, μπήκε σε ισχύ από τον περασμένο Γενάρη η συνθήκη ελεύθερου εμπορίου μεταξύ του Περού και των Η.Π.Α. Εκτός από το να συνθλίβει τους φτωχούς ντόπιους αγρότες ανάμεσα στις συμπληγάδες πέτρες της Βορειοαμερικανικής οικονομικής ευρωστίας, σε σχέση πάντα με το Περού, και της εκβιομηχάνισης της γεωργικής παραγωγής, η συνθήκη καθιστά τις εύφορες παράλιες περιοχές σε ζώνες καλλιέργειας εξαγώγιμων προϊόντων. Σαν επακόλουθο, για τα αναγκαία προϊόντα τοπικής κατανάλωσης, αναζητούνται νέες εκτάσεις στην ενδοχώρα. Φυσικά τέτοιες δημιουργούνται αναγκασυικά με την σταδιακή αποψίλωση του δάσους.Όμως στην ίδια χρονική περίοδο οι «από κάτω» σε όλη την επικράτεια της χώρας οργανώνονται. Η αντίσταση τους αποκτά ολοένα και περισσότερη ρώμη και περνούν στην αντεπίθεση. Τον Αύγουστο του 2008, στην επαρχία της Bagua μια γέφυρα μπλοκάρεται από αυτόχθονες, που αποκρούουν με επιτυχία τις άγριες επιθέσεις της αστυνομίας. Την ίδια ώρα, στο νότο, περικυκλώνονται οι εγκαταστάσεις της εταιρίας φυσικού αερίου Camisea, και η λειτουργία τους σταματά. Όμως διαδηλώσεις, μπλόκα και δράσεις αντίστασης ξεφυτρώνουν και στα αστικά κέντρα, όπως για παράδειγμα στο Cusco όπου η ομοσπονδία εργατών γης δείχνει δυναμικά την αλληλεγγύη της στους αγωνιζόμενους του Αμαζονίου. Οι πρώτες νίκες δεν αργούν να έρθουν με την κυβέρνηση να αναγκάζεται σε αναδίπλωση, αποσύροντας κάποιους από τους καταστροφικούς της νόμους. Παρόλα αυτά, ο αγώνας για την γη και την αξιοπρέπεια δεν τερματίζεται. Από τις αρχές του Απρίλη μπλοκάρονται οι πλωτοί ποταμοί Napo, Corrientes, Cenepa και Santiago. Πάνω από 40 πετρελαιοφόρα πλοία παραμένουν άπραγα. Αντίστοιχα οδικές και σιδηροδρομικές αρτηρίες καθώς και αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου αποκόπτονται σε στρατηγικά σημεία από τους αγωνιζόμενους ινδιάνους. Οι αυτόχθονες λαοί δηλώνουν έμπρακτα την ανυποταγή τους στους νόμους του κράτους και θεωρούν τις κυβερνητικές δυνάμεις εισβολείς. Ορκίζονται πίστη στους δικούς τους αρχέγονους νόμους και είναι αποφασισμένοι να δώσουν το δικό τους τέλος στα 500 χρόνια καταπίεσης. Η ανυποχώρητη και σθεναρή τους στάση πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το ματοκύλισμα της Bagua χαράσσει το μονοπάτι για την τελική τους νίκη. Στις 11 Ιούνη άρχισαν να διαβαίνουν το ίδιο μονοπάτι, μαζί τους, οι χιλιάδες απεργοί διαδηλωτές στο Cusco. Και μαζί με αυτούς οι αλληλέγγυοι στη Μαδρίτη, το Παρίσι, το Μιλάνο, τη Βόννη, τη Βαρκελώνη, το Κίτο, την Ουάσινγκτον, τις Βρυξέλες, την Αθήνα….Να συνεχίσουμε να βαδίζουμε μαζί τους, όλο και περισσότεροι, με όλο και πιο σταθερό βήμα…
ΚΑΘΕ ΒΑΡΕΛΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ
ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ TΟΝ ΑΜΑΖΟΝΙΟ
ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΦΤΩΧΟΥΣ!
ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΙΘΑΓΕΝΗΣ
ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ,
ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ!
ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΙΘΑΓΕΝΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΙ
Εισήγηση του σ. Γιώργου Α. στην εκδήλωση αλληλεγγύης στους λαούς του αμαζονίου που έγινε στον Ελεύθερο Γαλαξία στις 19/06.
Προσπάθησα να ετοιμάσω μια εισαγωγή για το πως η επιστήμη της ανθρωπολογίας, έχει αντιμετώπισει τους ιθαγενείς πολιτισμούς, που δε χρησιμοποίησαν τα εργαλεία του δυτικού πολιτισμού στη διάρκεια της ύπαρξης και επιβίωσης τους πάνω στον πλανήτη, ώστε μέσα από αυτή την εκδήλωση να έχουμε και μια συγκρίσιμη εικόνα των ποιοτικών τους χαρακτηριστικών, θετικών ή αρνητικών.
Με τον όρο ανθρωπολογία εννοούμε την επιστήμη που μελετά τους ανθρώπινους πολιτισμούς. Αντικείμενο έρευνας της είναι οι πηγές, η ανάπτυξη και η λειτουργία των ανθρώπινων κοινωνιών καθώς και οι διαφορές που παρουσιάζουν μεταξύ τους.
Οι κυριότερες σχολές ανθρωπολογίας, είναι
Λίγα λόγια κατατοπιστικά για τη κάθε μια.
Οι δομολειτουργιστές θεωρούν πως κάθε κοινωνία έχει σταθερές δομές. Κάθε κοινωνικό σύστημα, για αυτούς, βρίσκεται σε κατάσταση ισορροπίας, κάθε κοινωνικό σύστημα έχει δυνατότητες αυτορύθμισης την οποία επιτυγχάνει, όταν επιβάλει τις λειτουργίες του στα στοιχεία εκείνα που είναι δυσλειτουργικά ή φυγόκεντρα από την κατάσταση ισορροπίας, εξουδετερώνοντας τα. Ο δομολειτουργισμός απολυτοποιώντας τις διαδικασίες της σταθερότητας και της ισορροπίας εκφράζει τον περιορισμό της αστικής σκέψης να αντιληφθεί τις αντιθέσεις κάθε κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού και μετατρέπεται σε εργαλείο που διερευνά τις μεθόδους εκείνες ώστε η καπιταλιστική αστική κοινωνία να παραμείνει ως έχει.
Οι εξελικτιστές θεωρούν πως οι ανθρώπινες κοινωνίες εξελίσσονται γραμμικά μέσα στη ιστορία. Η κλίμακα του εξελικτισμού τοποθετεί τους άγριους στο κατώτερο σκαλί, τους βάρβαρους στο μεσαίο και στο πιο ψηλό τους πολιτισμένους ευρωπαίους. Η κλίμακα αυτή που γράφει μόνο άνοδος, ανταποκρίνεται στο δόγμα της παγκόσμιας προόδου, σύμφωνα με το οποίο όλοι οι λαοί όλων των βαθμίδων θα φτάσουν κάποτε τα ύψη του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Είναι πασιφανέστατο πως στη βάση τέτοιων θεωριών αναπτύχθηκε ο Εθνοκεντρισμός.
Αξίζει εδώ να αναφέρουμε πως στα συμπεράσματα του δομολειτουργισμού και του εξελικτισμού στηρίχθηκαν οι νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι, που μετά την πτώση των κρατών του υπαρκτού σοσιαλισμού μίλησαν για το τέλος της ιστορίας, υποστηρίζοντας πως ο καπιταλισμός αποτελεί το ανώτερο στάδιο της εξέλιξης.
Τη δεκαετία του 1930, η αμερικάνικη σχολή του κουλτουραλισμού απέδειξε με επιτόπιες έρευνες ανάμεσα σε ιθαγενείς του Αμαζονίου, δίνοντας έτσι ένα πρώτο χτύπημα στο μέχρι τότε συντηρητισμό των ανθρωπολογικών σχολών, απέδειξε ότι δεν υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις ανθρώπινες φυλές , τέτοιες που να εμποδίζουν ή να διευκολύνουν τη μάθηση πολιτιστικών μορφών. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχουν πιο έξυπνοι και πιο κουτοί λαοί. Όλοι έχουν τις ίδιες δυνατότητες να μάθουν τον πολιτισμό τους.
Ο στρουκτουραλισμός ως παγκόσμιο ρεύμα σκέψης, επιχειρεί μέσω της διαλεκτικής, να ερμηνεύσει τις σχέσεις που δημιουργούνται ανάμεσα στα δομικά στοιχεία που αποτελούν το σύνολο μιας κοινωνίας. Για τον στρουκτουραλισμό η δομές μια κοινωνίας δεν είναι ο καθοριστικός παράγοντας στη λειτουργία της αλλά οι σχέσεις μεταξύ των δομών.
Εδώ πρέπει να επισημάνω πως η ανθρωπολογία είναι μία δυτική επιστήμη. Ως επιστήμη της δύσης, όπως φαίνεται απο δοκίμια κριτικής των διάφορων ανθρωπολογικών σχολών, η ανθρωπολογία δεν έχει καταφέρει να σπάσει το οπτικό πρίσμα από το οποίο βλέπει και ερευνά, και είναι το οπτικό πρίσμα του δυτικού τεχνολογικού πολιτισμού. Ο μελετητής νιώθει το φόβο μιας επιστήμης μπροστά στην ίδια την αυτοαναίρεση της, και έτσι τον εγκλωβισμό της σε πρότυπα από τον πολιτισμό από τον οποίο προέρχεται. Η ανθρωπολογία δεν αποφεύγει έτσι να χρησιμοποιεί στην πλειοψηφία των συμπερασμάτων της, ως απόλυτο μέτρο σύγκρισης με τους πολιτισμούς που εξετάζει και κυρίως αυτούς που λανθασμένα αποκαλούμε «πρωτόγονους» ή «άγριους», δεν αποφεύγει λοιπόν να χρησιμοποιεί τα χαρακτηριστικά εκείνα που πάνω τους βασίστηκε ο δυτικός τεχνολογικός πολιτισμός, αφήνοντας σχεδόν πάντοτε το περιθώριο σε επιθετικές συντηρητικές και ρατσιστικές ερμηνείες περί ανωτερότητας του δυτικού τεχνολογικού πολιτισμού από τους άλλους.
Παρόλα αυτά ως σύγχρονη επιστήμη που συνεχώς εμπλουτίζεται, παρουσιάζει προβληματισμούς που αφορούν τόσο τα προς εξέταση χαρακτηριστικά στα οποία στηρίχθηκε το οικοδόμημα του δυτικού πολιτισμού, όσο και απαντήσεις που εκπλήσσουν για τη σπουδαιότητα των λεγόμενων «άγριων» πολιτισμών.
Αξίζει λοιπόν χωρίς ισμούς και δύσκολες επιστημονικές εκφράσεις να συνεχίσουμε με κάποιους από αυτούς.
Η γραφή. Η γραφή είναι μια κατάκτηση του πολιτισμού, δεν υπάρχει για αυτό καμία αμφιβολία. Η γραφή πολλαπλασιάζει σε αφάνταστο βαθμό, την ικανότητα του ανθρώπου να διατηρεί την αποκτημένη γνώση και να αποθησαυρίζει αμέσως την καινούργια. Ποια ήταν όμως τα συμφραζόμενα της γραφής όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά? Η άποψη του Λέβι Στρος είναι ότι η πρωταρχική λειτουργία της γραπτής επικοινωνίας είναι να διευκολύνει την υποδούλωση του ανθρώπου από άνθρωπο. «Οι πρώτες χρήσεις της γραφής, μας λέει το 1961, φαίνεται πολύ καθαρά ότι ήταν οι χρήσεις της εξουσίας.
Ευρετήρια, κατάλογοι, απογραφές, νόμοι και διατάξεις. Σε όλες τις περιπτώσεις, είτε πρόκειται για τον έλεγχο υλικών αγαθών είτε ανθρώπινων υπάρξεων, η γραφή είναι εκδήλωση δύναμης ορισμένων ανθρώπων πάνω σε άλλους ανθρώπους και σε πλούτη». Ταυτόχρονα αποδεικνύεται πως στις κοινωνίες χωρίς γραφή, η επαφή μεταξύ των ανθρώπων, χωρίς την απόσταση που δημιουργεί η χρήση της γραφής, φτάνει στο λεγόμενο ιδανικό «αυθεντικό» επίπεδο, το επίπεδο δηλ. όπου οι ομάδες συνίστανται από ανθρώπους που έχουν πραγματική, συγκεκριμένη γνώση ο ένας του άλλου.
Αλήθεια τι σημαίνει, βάρβαρος, τι πρωτόγονος, τι κοινωνία που προοδεύει και τι στάσιμη κοινωνία? Έννοιες που χρησιμοποιούνται για να δείξουν την ανωτερότητα του δυτικού πολιτισμού.
Βαρβαρότητα. Με το να εξοβελίζουμε από την ανθρωπότητα εκείνους που φαίνονται οι πιο «άγριοι» ή οι πιο «βάρβαροι» εκπρόσωποι της, δε κάνουμε τίποτα άλλο από το να δανειζόμαστε από αυτούς τους πιο άγριους τους πιο βάρβαρους, ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά που τους καταλογίζουμε ως μειονεκτήματα. Βάρβαρος είναι πρώτα από όλα όποιος πιστεύει στη βαρβαρότητα.
Για τους στρουκτουραλιστές ανθρωπολόγους, η ιστορία και ο χρόνος δε τείνουν από τη φύση τους προς την εξέλιξη και την πρόοδο, δεν οδηγούν σε προοδευτικά καλύτερες μορφές πολιτισμού. Άλλωστε καλύτερες, από τι και ως προς τι?
Η ανθρωπότητα που προοδεύει δε μοιάζει καθόλου με έναν άνθρωπο που ανεβαίνει μια σκάλα, προσθέτοντας σε κάθε του κίνηση ένα ακόμη σκαλοπάτι. Θυμίζει περισσότερο τον παίκτη που η τύχη του είναι μοιρασμένη σε πολλά ζάρια και που κάθε φορά που τα ρίχνει, τα βλέπει να σκορπίζονται πάνω στο χαλί, φέρνοντας ισάριθμα διαφορετικούς αριθμούς. Ότι κερδίζει κανείς από το ένα ζάρι, κινδυνεύει πάντοτε να το χάσει από το άλλο, και καμιά φορά η ιστορία γίνεται εποικοδομητική, οι αριθμοί δηλ. προστίθενται και σχηματίζουν έναν ευνοϊκό αριθμό.
Τι συμβαίνει όμως μετο ρόλο του ατόμου στις ιθαγενείς κοινωνίες σε σχέση με τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες των μεγαλουπόλεων, της εκβιομηχάνισης, του καπιταλισμού.
Ο σουηδός ανθρωπολόγος Λάρς Πέρσον μας λέει:
Σε μια κοινωνία όπου το άτομο δεν είναι «ειδικευμένος εργάτης», όπως στην καπιταλιστική, αλλά παίρνει μέρος στη συνολική κοινωνική διαδικασία, στη θρησκεία, στο κυνήγι, στη γεωργία, στην οικογένεια, στην καλλιτεχνική δημιουργία, στη χειροτεχνία, το άτομο είναι πιο ολοκληρωμένο και η σχέση του με τις αξίες που τον καθορίζουν πιο ισορροπημένη. Αν κάποιος είναι λιγότερο ικανός σε κάτι, σε έναν από τους ρόλους του, αυτό εξισορροπείται από τους άλλους ρόλους. Ο κίνδυνος λοιπόν για αποκλίνοντα άτομα ελαχιστοποιείται. Άλλωστε όλες οι ιθαγενείς φυλές της Αμερικάνικης Ηπείρου δεν είχαν τη φυλακή ως σωφρονιστικό σύστημα.
Οι δικές μας οι κοινωνίες, λένε οι πιστοί οπαδοί τους είναι οργανωμένες και έχουν μεγάλη τάξη, δείγμα ανωτερότητας σε σχέση με τις πρωτόγονες που παράγουν λίγη τάξη και έχουν μικρή οργάνωση. Τι σημαίνει όμως αυτή η κοινός αποδεκτή διαπίστωση, για τις σχέσης δικαίου μεταξύ των λαών του πλανήτη και κυρίως για τη σχέση τους με το φυσικό περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους από τους οποίους είναι εξαρτημένη απόλυτα η επιβίωση μας πάνω στον πλανήτη.
Οι αποκαλούμενες «πρωτόγονες» κοινωνίες χρησιμοποιούν για τη διαβίωση τους την ενέργεια που τους έδωσαν από την αρχή, δημιουργούν έτσι ελάχιστη αταξία – αυτό που οι φυσικοί ονομάζουν εντροπία, αταξία και φθορά στις κοινωνικές τους σχέσεις, αλλά και φθορά στο φυσικό περιβάλλον που τους φιλοξενεί. Από την άλλη, οι κοινωνίες δυτικού τύπου, είναι σαν τις ατμομηχανές, λειτουργούν βάση της διαφοράς θερμοκρασίας ανάμεσα στα μέρη τους. Η διαφορά θερμοκρασίας της ατμομηχανής σε κοινωνικό επίπεδο ερμηνεύεται στη διαφορά που παρουσιάζεται μέσω των διαφόρων μορφών κοινωνικής ιεράρχησης, μιλάμε για τη δουλεία, τη δουλοπαροικία, τις ταξικές διακρίσεις. Σε ότι αφορά το περιβάλλον οι κοινωνίες δυτικού τύπου παράγουν πολύ περισσότερο έργο από τις πρωτόγονες, καταναλώνουν όμως και προοδευτικά καταστρέφουν τις πηγές ενέργειας τους. Κάποιοι αριθμοί για να γίνουμε πιο κατανοητή.
Το 20% του πληθυσμού της γης στα ευπορότερα κράτη καταναλώνει το 86% του συνολικού αποθέματος αγαθών, ενώ το 20% του πληθυσμού των φτωχότερων κρατών καταναλώνει μόνο το 1,3%. Το πλουσιότερο 20% ευθύνεται για το 53% της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, ενώ το φτωχότερο μόνο για το 3%.
Οι τρεις πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου έχουν περιουσία μεγαλύτερη του ΑΕΠ 43 αναπτυσσόμενων χωρών με πληθυσμό μεγαλύτερο του 1 δισεκατομμύριου ανθρώπων.
Εν κατακλείδι λέμε και υπερηφανευόμαστε για το πόσο καθαρές είναι οι γειτονιές μας και τα σπίτια μας και αναρωτιόμαστε πως υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο που ζουν σε καλύβες με χωματόδρομους και χωρίς αποχετευτικό σύστημα. Αν αναλογιστούμε το κόστος της καθαριότητας μας σε βάρος για το μέλλον του πλανήτη θα καταλάβουμε πόσο επιφανειακά και εφήμερα γυαλιστερή και καθαροί είμαστε.
Προσπάθησα να ετοιμάσω μια εισαγωγή για το πως η επιστήμη της ανθρωπολογίας, έχει αντιμετώπισει τους ιθαγενείς πολιτισμούς, που δε χρησιμοποίησαν τα εργαλεία του δυτικού πολιτισμού στη διάρκεια της ύπαρξης και επιβίωσης τους πάνω στον πλανήτη, ώστε μέσα από αυτή την εκδήλωση να έχουμε και μια συγκρίσιμη εικόνα των ποιοτικών τους χαρακτηριστικών, θετικών ή αρνητικών.
Με τον όρο ανθρωπολογία εννοούμε την επιστήμη που μελετά τους ανθρώπινους πολιτισμούς. Αντικείμενο έρευνας της είναι οι πηγές, η ανάπτυξη και η λειτουργία των ανθρώπινων κοινωνιών καθώς και οι διαφορές που παρουσιάζουν μεταξύ τους.
Οι κυριότερες σχολές ανθρωπολογίας, είναι
- ο δομολειτουργισμός,
- ο εξελικτισμός,
- ο στρουκτουραλισμός του λεβι στρος,
- ο αμερικάνικος κουλτουραλισμός,
- η μαρξιστική ανθρωπολογία.
Λίγα λόγια κατατοπιστικά για τη κάθε μια.
Οι δομολειτουργιστές θεωρούν πως κάθε κοινωνία έχει σταθερές δομές. Κάθε κοινωνικό σύστημα, για αυτούς, βρίσκεται σε κατάσταση ισορροπίας, κάθε κοινωνικό σύστημα έχει δυνατότητες αυτορύθμισης την οποία επιτυγχάνει, όταν επιβάλει τις λειτουργίες του στα στοιχεία εκείνα που είναι δυσλειτουργικά ή φυγόκεντρα από την κατάσταση ισορροπίας, εξουδετερώνοντας τα. Ο δομολειτουργισμός απολυτοποιώντας τις διαδικασίες της σταθερότητας και της ισορροπίας εκφράζει τον περιορισμό της αστικής σκέψης να αντιληφθεί τις αντιθέσεις κάθε κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού και μετατρέπεται σε εργαλείο που διερευνά τις μεθόδους εκείνες ώστε η καπιταλιστική αστική κοινωνία να παραμείνει ως έχει.
Οι εξελικτιστές θεωρούν πως οι ανθρώπινες κοινωνίες εξελίσσονται γραμμικά μέσα στη ιστορία. Η κλίμακα του εξελικτισμού τοποθετεί τους άγριους στο κατώτερο σκαλί, τους βάρβαρους στο μεσαίο και στο πιο ψηλό τους πολιτισμένους ευρωπαίους. Η κλίμακα αυτή που γράφει μόνο άνοδος, ανταποκρίνεται στο δόγμα της παγκόσμιας προόδου, σύμφωνα με το οποίο όλοι οι λαοί όλων των βαθμίδων θα φτάσουν κάποτε τα ύψη του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Είναι πασιφανέστατο πως στη βάση τέτοιων θεωριών αναπτύχθηκε ο Εθνοκεντρισμός.
Αξίζει εδώ να αναφέρουμε πως στα συμπεράσματα του δομολειτουργισμού και του εξελικτισμού στηρίχθηκαν οι νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι, που μετά την πτώση των κρατών του υπαρκτού σοσιαλισμού μίλησαν για το τέλος της ιστορίας, υποστηρίζοντας πως ο καπιταλισμός αποτελεί το ανώτερο στάδιο της εξέλιξης.
Τη δεκαετία του 1930, η αμερικάνικη σχολή του κουλτουραλισμού απέδειξε με επιτόπιες έρευνες ανάμεσα σε ιθαγενείς του Αμαζονίου, δίνοντας έτσι ένα πρώτο χτύπημα στο μέχρι τότε συντηρητισμό των ανθρωπολογικών σχολών, απέδειξε ότι δεν υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις ανθρώπινες φυλές , τέτοιες που να εμποδίζουν ή να διευκολύνουν τη μάθηση πολιτιστικών μορφών. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχουν πιο έξυπνοι και πιο κουτοί λαοί. Όλοι έχουν τις ίδιες δυνατότητες να μάθουν τον πολιτισμό τους.
Ο στρουκτουραλισμός ως παγκόσμιο ρεύμα σκέψης, επιχειρεί μέσω της διαλεκτικής, να ερμηνεύσει τις σχέσεις που δημιουργούνται ανάμεσα στα δομικά στοιχεία που αποτελούν το σύνολο μιας κοινωνίας. Για τον στρουκτουραλισμό η δομές μια κοινωνίας δεν είναι ο καθοριστικός παράγοντας στη λειτουργία της αλλά οι σχέσεις μεταξύ των δομών.
Ο Γάλλος ανθρωπολόγος Κλοντ Λέβι Στρος είναι εκείνος που με αφετηρία τον στρουκτουραλισμό ανατρέπει την ισχύουσα διάκριση ανάμεσα στον «πρωτόγονο» και τον «πολιτισμένο» τρόπο σκέψης και αναιρεί κατηγορηματικά την ύπαρξη ποιοτικής διαβάθμισης ανάμεσα στην πρωτόγονη και στη μοντέρνα, ανάμεσα στην «προ-λογική» και τη «λογική» σκέψη.
Εδώ πρέπει να επισημάνω πως η ανθρωπολογία είναι μία δυτική επιστήμη. Ως επιστήμη της δύσης, όπως φαίνεται απο δοκίμια κριτικής των διάφορων ανθρωπολογικών σχολών, η ανθρωπολογία δεν έχει καταφέρει να σπάσει το οπτικό πρίσμα από το οποίο βλέπει και ερευνά, και είναι το οπτικό πρίσμα του δυτικού τεχνολογικού πολιτισμού. Ο μελετητής νιώθει το φόβο μιας επιστήμης μπροστά στην ίδια την αυτοαναίρεση της, και έτσι τον εγκλωβισμό της σε πρότυπα από τον πολιτισμό από τον οποίο προέρχεται. Η ανθρωπολογία δεν αποφεύγει έτσι να χρησιμοποιεί στην πλειοψηφία των συμπερασμάτων της, ως απόλυτο μέτρο σύγκρισης με τους πολιτισμούς που εξετάζει και κυρίως αυτούς που λανθασμένα αποκαλούμε «πρωτόγονους» ή «άγριους», δεν αποφεύγει λοιπόν να χρησιμοποιεί τα χαρακτηριστικά εκείνα που πάνω τους βασίστηκε ο δυτικός τεχνολογικός πολιτισμός, αφήνοντας σχεδόν πάντοτε το περιθώριο σε επιθετικές συντηρητικές και ρατσιστικές ερμηνείες περί ανωτερότητας του δυτικού τεχνολογικού πολιτισμού από τους άλλους.
Παρόλα αυτά ως σύγχρονη επιστήμη που συνεχώς εμπλουτίζεται, παρουσιάζει προβληματισμούς που αφορούν τόσο τα προς εξέταση χαρακτηριστικά στα οποία στηρίχθηκε το οικοδόμημα του δυτικού πολιτισμού, όσο και απαντήσεις που εκπλήσσουν για τη σπουδαιότητα των λεγόμενων «άγριων» πολιτισμών.
Αξίζει λοιπόν χωρίς ισμούς και δύσκολες επιστημονικές εκφράσεις να συνεχίσουμε με κάποιους από αυτούς.
Η γραφή. Η γραφή είναι μια κατάκτηση του πολιτισμού, δεν υπάρχει για αυτό καμία αμφιβολία. Η γραφή πολλαπλασιάζει σε αφάνταστο βαθμό, την ικανότητα του ανθρώπου να διατηρεί την αποκτημένη γνώση και να αποθησαυρίζει αμέσως την καινούργια. Ποια ήταν όμως τα συμφραζόμενα της γραφής όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά? Η άποψη του Λέβι Στρος είναι ότι η πρωταρχική λειτουργία της γραπτής επικοινωνίας είναι να διευκολύνει την υποδούλωση του ανθρώπου από άνθρωπο. «Οι πρώτες χρήσεις της γραφής, μας λέει το 1961, φαίνεται πολύ καθαρά ότι ήταν οι χρήσεις της εξουσίας.
Ευρετήρια, κατάλογοι, απογραφές, νόμοι και διατάξεις. Σε όλες τις περιπτώσεις, είτε πρόκειται για τον έλεγχο υλικών αγαθών είτε ανθρώπινων υπάρξεων, η γραφή είναι εκδήλωση δύναμης ορισμένων ανθρώπων πάνω σε άλλους ανθρώπους και σε πλούτη». Ταυτόχρονα αποδεικνύεται πως στις κοινωνίες χωρίς γραφή, η επαφή μεταξύ των ανθρώπων, χωρίς την απόσταση που δημιουργεί η χρήση της γραφής, φτάνει στο λεγόμενο ιδανικό «αυθεντικό» επίπεδο, το επίπεδο δηλ. όπου οι ομάδες συνίστανται από ανθρώπους που έχουν πραγματική, συγκεκριμένη γνώση ο ένας του άλλου.
Αλήθεια τι σημαίνει, βάρβαρος, τι πρωτόγονος, τι κοινωνία που προοδεύει και τι στάσιμη κοινωνία? Έννοιες που χρησιμοποιούνται για να δείξουν την ανωτερότητα του δυτικού πολιτισμού.
Βαρβαρότητα. Με το να εξοβελίζουμε από την ανθρωπότητα εκείνους που φαίνονται οι πιο «άγριοι» ή οι πιο «βάρβαροι» εκπρόσωποι της, δε κάνουμε τίποτα άλλο από το να δανειζόμαστε από αυτούς τους πιο άγριους τους πιο βάρβαρους, ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά που τους καταλογίζουμε ως μειονεκτήματα. Βάρβαρος είναι πρώτα από όλα όποιος πιστεύει στη βαρβαρότητα.
Για τους στρουκτουραλιστές ανθρωπολόγους, η ιστορία και ο χρόνος δε τείνουν από τη φύση τους προς την εξέλιξη και την πρόοδο, δεν οδηγούν σε προοδευτικά καλύτερες μορφές πολιτισμού. Άλλωστε καλύτερες, από τι και ως προς τι?
Η ανθρωπότητα που προοδεύει δε μοιάζει καθόλου με έναν άνθρωπο που ανεβαίνει μια σκάλα, προσθέτοντας σε κάθε του κίνηση ένα ακόμη σκαλοπάτι. Θυμίζει περισσότερο τον παίκτη που η τύχη του είναι μοιρασμένη σε πολλά ζάρια και που κάθε φορά που τα ρίχνει, τα βλέπει να σκορπίζονται πάνω στο χαλί, φέρνοντας ισάριθμα διαφορετικούς αριθμούς. Ότι κερδίζει κανείς από το ένα ζάρι, κινδυνεύει πάντοτε να το χάσει από το άλλο, και καμιά φορά η ιστορία γίνεται εποικοδομητική, οι αριθμοί δηλ. προστίθενται και σχηματίζουν έναν ευνοϊκό αριθμό.
Τι συμβαίνει όμως μετο ρόλο του ατόμου στις ιθαγενείς κοινωνίες σε σχέση με τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες των μεγαλουπόλεων, της εκβιομηχάνισης, του καπιταλισμού.
Ο σουηδός ανθρωπολόγος Λάρς Πέρσον μας λέει:
Σε μια κοινωνία όπου το άτομο δεν είναι «ειδικευμένος εργάτης», όπως στην καπιταλιστική, αλλά παίρνει μέρος στη συνολική κοινωνική διαδικασία, στη θρησκεία, στο κυνήγι, στη γεωργία, στην οικογένεια, στην καλλιτεχνική δημιουργία, στη χειροτεχνία, το άτομο είναι πιο ολοκληρωμένο και η σχέση του με τις αξίες που τον καθορίζουν πιο ισορροπημένη. Αν κάποιος είναι λιγότερο ικανός σε κάτι, σε έναν από τους ρόλους του, αυτό εξισορροπείται από τους άλλους ρόλους. Ο κίνδυνος λοιπόν για αποκλίνοντα άτομα ελαχιστοποιείται. Άλλωστε όλες οι ιθαγενείς φυλές της Αμερικάνικης Ηπείρου δεν είχαν τη φυλακή ως σωφρονιστικό σύστημα.
Στη δική μας κοινωνία, συνεχίζει ο Πέρσον, η οικονομική πλευρά δεσπόζει, έχει γίνει μέτρο αξιών και σε μερικές περιπτώσεις φιλοσοφική θεώρηση των πραγμάτων. Το να έχεις ένα μόνο μέτρο αξιολόγησης, το χρήμα, οδηγεί σε κακή λειτουργία των υπόλοιπων διαδικασιών. Τότε γίνονται υποδεέστερες και αυτό συνεπάγεται έναν πραγματικό πρωτογονισμό του ανθρώπου. Το να έχει κανείς μόνο ένα μέτρο αξιολόγησης, και αυτό όχι μόνο για τον ίδιο τον άνθρωπο, αλλά και για το περιβάλλον και τη φύση, είναι πραγματικά πρωτόγονο και δεν έχει παρουσιαστεί σε κανένα τύπο κοινωνίας από την εποχή του κυνηγιού, πριν από το χόμο σάπιενς.
Οι δικές μας οι κοινωνίες, λένε οι πιστοί οπαδοί τους είναι οργανωμένες και έχουν μεγάλη τάξη, δείγμα ανωτερότητας σε σχέση με τις πρωτόγονες που παράγουν λίγη τάξη και έχουν μικρή οργάνωση. Τι σημαίνει όμως αυτή η κοινός αποδεκτή διαπίστωση, για τις σχέσης δικαίου μεταξύ των λαών του πλανήτη και κυρίως για τη σχέση τους με το φυσικό περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους από τους οποίους είναι εξαρτημένη απόλυτα η επιβίωση μας πάνω στον πλανήτη.
Οι αποκαλούμενες «πρωτόγονες» κοινωνίες χρησιμοποιούν για τη διαβίωση τους την ενέργεια που τους έδωσαν από την αρχή, δημιουργούν έτσι ελάχιστη αταξία – αυτό που οι φυσικοί ονομάζουν εντροπία, αταξία και φθορά στις κοινωνικές τους σχέσεις, αλλά και φθορά στο φυσικό περιβάλλον που τους φιλοξενεί. Από την άλλη, οι κοινωνίες δυτικού τύπου, είναι σαν τις ατμομηχανές, λειτουργούν βάση της διαφοράς θερμοκρασίας ανάμεσα στα μέρη τους. Η διαφορά θερμοκρασίας της ατμομηχανής σε κοινωνικό επίπεδο ερμηνεύεται στη διαφορά που παρουσιάζεται μέσω των διαφόρων μορφών κοινωνικής ιεράρχησης, μιλάμε για τη δουλεία, τη δουλοπαροικία, τις ταξικές διακρίσεις. Σε ότι αφορά το περιβάλλον οι κοινωνίες δυτικού τύπου παράγουν πολύ περισσότερο έργο από τις πρωτόγονες, καταναλώνουν όμως και προοδευτικά καταστρέφουν τις πηγές ενέργειας τους. Κάποιοι αριθμοί για να γίνουμε πιο κατανοητή.
Το 20% του πληθυσμού της γης στα ευπορότερα κράτη καταναλώνει το 86% του συνολικού αποθέματος αγαθών, ενώ το 20% του πληθυσμού των φτωχότερων κρατών καταναλώνει μόνο το 1,3%. Το πλουσιότερο 20% ευθύνεται για το 53% της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, ενώ το φτωχότερο μόνο για το 3%.
Οι τρεις πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου έχουν περιουσία μεγαλύτερη του ΑΕΠ 43 αναπτυσσόμενων χωρών με πληθυσμό μεγαλύτερο του 1 δισεκατομμύριου ανθρώπων.
Εν κατακλείδι λέμε και υπερηφανευόμαστε για το πόσο καθαρές είναι οι γειτονιές μας και τα σπίτια μας και αναρωτιόμαστε πως υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο που ζουν σε καλύβες με χωματόδρομους και χωρίς αποχετευτικό σύστημα. Αν αναλογιστούμε το κόστος της καθαριότητας μας σε βάρος για το μέλλον του πλανήτη θα καταλάβουμε πόσο επιφανειακά και εφήμερα γυαλιστερή και καθαροί είμαστε.
Γιώργος Α.
Μεγάλη ανάγκη για μεταφράσεις
Μεγάλη ανάγκη για μεταφράσεις κειμένων από τα Ισπανικά.
Υπάρχει τεράστια βιβλιοθήκη κειμένων στα ισπανικά, ιστορικά και της επικαιρότητας.
Από την άλλη υπάρχει μεγάλη δίψα για ενημέρωση. Οποια ή όποιος έχει την ευχέρεια να μεταφράσει ή να κάνει την περίληψη ενός κειμένου θα προσέφερε πολύ σημαντική υπηρεσία.
Τα κείμενα θα αναρτώνται με την ετικέτα "για μετάφραση". Οποια-όποιος μπορεί να στέλνει τη μετάφραση ή την περίληψη στο mail του Ελεύθερου Γαλαξία (eleftherosgalaxias@gmail.com) και το κείμενο θα αναρτάται αμέσως.
Υπάρχει τεράστια βιβλιοθήκη κειμένων στα ισπανικά, ιστορικά και της επικαιρότητας.
Από την άλλη υπάρχει μεγάλη δίψα για ενημέρωση. Οποια ή όποιος έχει την ευχέρεια να μεταφράσει ή να κάνει την περίληψη ενός κειμένου θα προσέφερε πολύ σημαντική υπηρεσία.
Τα κείμενα θα αναρτώνται με την ετικέτα "για μετάφραση". Οποια-όποιος μπορεί να στέλνει τη μετάφραση ή την περίληψη στο mail του Ελεύθερου Γαλαξία (eleftherosgalaxias@gmail.com) και το κείμενο θα αναρτάται αμέσως.
Δυο λόγια για το ιστολόγιο
Το ιστολόγιο αυτό δημιουργήθηκε για να καλύψει τις ανάγκες επικοινωνίας ανθρώπων και συλλογικοτήτων που επιθυμούν να συντονίσουν τις δράσεις αλληλεγγύης τους στους λαούς της αμαζονίας και στα κινήματά τους.
Ξεκινάει το ταξίδι του στον κυβερνοχώρο από τον Ελεύθερο Γαλαξία με την πολύτιμη συνδρομή του περιοδικού ΑΛΑΝΑ και φιλοδοξεί να γεμίσει τις σελίδες του με τα χτυπήματα της καρδιάς όλων εκείνων που ευαισθητοποιούνται γύρω από τα ζητήματα των λαών και των κινημάτων της αμαζονίας και όλης της Λατινικής Αμερικής.
Καλό μας ταξίδι ....
Ξεκινάει το ταξίδι του στον κυβερνοχώρο από τον Ελεύθερο Γαλαξία με την πολύτιμη συνδρομή του περιοδικού ΑΛΑΝΑ και φιλοδοξεί να γεμίσει τις σελίδες του με τα χτυπήματα της καρδιάς όλων εκείνων που ευαισθητοποιούνται γύρω από τα ζητήματα των λαών και των κινημάτων της αμαζονίας και όλης της Λατινικής Αμερικής.
Καλό μας ταξίδι ....
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
